Τι μπορεί να έχει ‘τραβήξει’ μία νέα γυναίκα και έναν νεαρό άνδρα να ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή; Συναντήσαμε σε σεμινάριο που διοργανώσαμε, σε συνεργασία με την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, στη Λιβαδειά, την Ασημίνα Παπαλάμπρου και τον 27χρονο Γιώργο Κεράστα και απάντησαν σε πρώτο πρόσωπο.
Η Ασημίνα Παπαλάμπρου, αν και προέρχεται από γεωργική οικογένεια, δεν σκεφτόταν να ακολουθήσει το επάγγελμα του παραγωγού. Μέχρι πριν 7 χρόνια εργαζόταν σε γραφείο. Όταν, όμως, ξεκίνησε η κρίση, ζύγισε ξανά τα θετικά και τα αρνητικά και έκρινε ότι πλέον θα ήταν καλύτερα να επιστρέψει στην οικογενειακή αγροτική δραστηριότητα με στόχο να βοηθήσει και τον πατέρα της. Ξεκίνησε με τα κηπευτικά και μετά συνέχισε και με άλλες καλλιέργειες όπως το καλαμπόκι, το βαμβάκι και το κριθάρι.
«Μεγάλωσα σε αγροτική οικογένεια» λέει η ίδια. «Κάθε νέα καλλιέργεια είναι δημιουργία. Η μάχη για να έχεις μία καλή σοδειά, αλλά και η συνεχής προσπάθεια να μαθαίνεις καινούργια πράγματα, όπως στο σημερινό σεμινάριο, κάνουν τη δουλειά μας να έχει ενδιαφέρον.»
«Το καθεστώς συμβολαιακής καλλιέργειας κριθαριού, εκτός από το να προσφέρει σιγουριά στον παραγωγό, μας δίνει τη δυνατότητα να μαθαίνουμε νέες τεχνικές για την καλλιέργεια της γης από τους υπεύθυνους γεωπόνους της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας που βρίσκονται δίπλα μας» προσθέτει η κυρία Παπαλάμπρου. «Παράλληλα, σημαντικό κομμάτι της συμβολαιακής καλλιέργειας είναι η ανάπτυξη πειραματικών καλλιεργειών που στόχο έχουν τη δοκιμή διαφορετικών ποικιλιών κριθαριού για μεγαλύτερη αποδοτικότητα.»
Σε έναν νέο που θα αποφάσιζε να ασχοληθεί με την αγροτική παραγωγή, η κυρία Παπαλάμπρου τον συμβουλεύει να το επιχειρήσει, μόνο αν πραγματικά αγαπάει τον αγροτικό τομέα και έχει στόχο να ασχοληθεί στην πράξη με αυτόν και όχι μόνο θεωρητικά.
Ο δεύτερος παραγωγός που μοιράστηκε την ιστορία του μαζί μας είναι ένας νέος αγρότης, 27 μόλις ετών. Ο Γιώργος Κεράστας προέρχεται, επίσης, από αγροτική οικογένεια. Στο χωράφι του καλλιεργεί κριθάρι και βαμβάκι. Για τον ίδιο, η αγροτική ζωή δεν ήταν η μόνη επιλογή. Έζησε σε μεγάλες πόλεις, έκανε σπουδές που του έδιναν κι άλλες δυνατότητες, αλλά επέλεξε τελικά την ενασχόληση με τα αγροτικά. Η τριβή του από μικρή ηλικία στο χωράφι τον έκανε να αγαπήσει το επάγγελμα. Παρατηρεί δε, πως «παρότι στα άλλα επαγγέλματα υπάρχει κορεσμός, στον αγροτικό τομέα η πλειονότητα των εργαζομένων είναι άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, κι αυτό παρουσιάζεται ως ευκαιρία για τους νέους.» Μάλιστα, εκείνος προσωπικά θα ήθελε να δει περισσότερους νέους, να επιλέγουν συνειδητά αυτόν τον τομέα εργασίας στο μέλλον.
Όσον αφορά το πρόγραμμα συμβολαιακής καλλιέργειας, ο κ. Κεράστας δήλωσε ότι «αποτελεί ‘κατοχύρωση’ για το προϊόν του αγρότη, σε σίγουρη τιμή. Ταυτόχρονα, σε περιπτώσεις έλλειψης τεχνογνωσίας,» συμφώνησε με την κα. Παπαλάμπρου «η εκπαίδευση με τους γεωπόνους είναι ένα γερό εφόδιο.»
Οι δυσκολίες της αγροτικής ζωής είναι πολλές και γνωστές σε όσους ασχολούνται με αυτή. Εκείνο, όμως, που μένει στο τέλος, όπως μοιράστηκαν μαζί μας η κα. Παπαλάμπρου και ο κ. Κεράστας, είναι η αίσθηση της δημιουργίας, όταν βλέπεις την καλλιέργεια να φυτρώνει και να αναπτύσσεται και, φυσικά, όταν οι κόποι σου ανταμείβονται κατά το θερισμό.
